Dębica obchodzi dzisiaj swoją 665. rocznicę lokacji. 7 marca 1358 roku król Kazimierz Wielki nadał Świętosławowi (Święskowi) Gryficie przywilej lokacji miasta na prawie niemieckim.
Najstarszy dokument, który wspomina o istnieniu osady Dambicha pochodzi z 1293 roku. W pierwszej połowie XIV wieku Dębica była już siedzibą dekanatu „leśnego”, złożonego z czternastu parafii położonych w Puszczy Sandomierskiej. Rozwój osady oraz korzystne położenie przy szlakach handlowych sprawiły, że właściciele postanowili założyć w tym miejscu miasto.
W 1358 r. król Kazimierz Wielki wydał zezwolenie Świętosławowi Gryficie na lokację osady miejskiej na prawie średzkim. Czternaście lat później, w 1372 roku, Świętosław powierzył urządzenie miasta Mikołajowi, sołtysowi z Lipin, który został pierwszym wójtem Dębicy.
Historyczne zapisy nazwy miasta pojawiające się w dokumentach to m.in.: Dambicha (1293), Dambice (1294), Dabicza (1358), Dąbicza (1437), Dambicza (1470-80), Dembicza (1581), Dembica oraz Dębica (1712).
Spójrzmy na Dębicę kiedyś i dziś:
