Powstał w 1914 r. w celu grzebania żołnierzy poległych w czasie I wojny światowej oraz pacjentów szpitali wojskowych założonych przez Austriaków w Dębicy. 10 VIII 1915 r. pochowany został Jerzy Żuławski, zmarły w szpitalu – poeta, dramaturg, eseista, taternik, legionista.
W latach 1919-1920 na cmentarzu chowano żołnierzy Wojska Polskiego poległych w walce o niepodległość i granice Rzeczypospolitej Polskiej. Z tego okresu zachowały się groby m.in. płk. Józefa Dunin-Borkowskiego (dowódcy 9. Pułku Ułanów), rtm. Adolfa Lachowicza.
Na cmentarzu spoczywają także: nauczycielka i pisarka Waleria Szalay-Groele (zm. 1957 r.) oraz żołnierz i pisarz Władysław Strumski (zm. 1990 r.). W 1996 r. wzniesiono symboliczny grób – pomnik Sybiraków. W 2001 r. odsłonięto pomnik Polskiego Państwa Podziemnego, w 2003 r. wzniesiono symboliczny grób ppłk. Adama Lazarowicza „Klamry”, a w 2008 r. odsłonięto pomnik ofiar I wojny światowej.
Na cmentarzu znajduje się 298 mogił indywidualnych oraz 7 zbiorowych. Po II wojnie światowej na cmentarzu powstały zbiorowe mogiły ofiar zbrodni niemieckich na ziemi dębickiej oraz żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego. Ekshumowano tutaj m.in. żołnierzy Wojska Polskiego poległych w walce we wrześniu 1944 r. pod Będziemyślem i Klęczanami; 100 Polaków zamordowanych w Lubzinie w 1940 r.; 54 więźniów rozstrzelanych przy cegielni w 1944 r.; żołnierzy Armii Krajowej – uczestników akcji „Burza” i bitwy na Kałużówce poległych w VIII i IX 1944 r.