W drugiej połowie XIX wieku w rejonie dzisiejszego Placu Solidarności powstały koszary piechoty konstrukcji drewnianej. Mieścił się w nich batalion piechoty w sile około 500 ludzi.
Do 1905 r. w koszarach stacjonował I batalion austro-węgierskiego 90. Pułku Piechoty, następnie II batalion 40. Galicyjskiego Pułku Piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
27 sierpnia 1922 r. w koszarach zakwaterowano żołnierzy III batalionu 2. Pułku Strzelców Podhalańskich. W drugiej połowie lat dwudziestych batalion był jednak stale skadrowany (przeznaczony do rozwinięcia w razie zagrożenia, zwłaszcza wojny), a prawdopodobnie wiosną 1931 r. jego kadra opuściła Dębicę, dołączając do reszty pułku w Sanoku.
Po sprowadzeniu do Dębicy w grudniu 1930 roku 5. Pułku Strzelców Konnych w koszarach piechoty umieszczono 4. szwadron, a następnie także szwadron gospodarczy i zapasowy oraz pluton łączności.
Najpóźniej z początkiem marca 1936 r. koszarom nadano nazwę Koszary Piechoty im. gen. Bonifacego Jagmina, który był jednym z dowódców 5. Pułku Strzelców Konnych w okresie powstania listopadowego. Wsławił się w walkach pod Wawrem, Grochowem, Białołęką, Kałuszynem, Mińskiem. Wcześniej, w okresie napoleońskim, walczył w armii Księstwa Warszawskiego.
We wrześniu 1939 roku koszary zostały zbombardowane przez Niemców. Po wojnie w obiektach pokoszarowych umieszczono biura Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”, które zburzono w latach 60 XX wieku podczas porządkowania całego placu.