7 marca 1358 roku król Kazimierz Wielki nadał Świętosławowi Gryficie przywilej lokacyjny, który umożliwił założenie osady miejskiej według prawa średzkiego. Dziś wspominamy 667. rocznicę tych wydarzeń – to doskonała okazja, by przyjrzeć się korzeniom naszego miasta i jego wielowiekowej historii.
Historia osady Dambicha sięga już roku 1293. W XIV wieku miejscowość była siedzibą dekanatu „leśnego”, zrzeszającego czternaście parafii na terenie malowniczej Puszczy Sandomierskiej. Dogodne położenie i dynamiczny rozwój sprawiły, że podjęto decyzję o nadaniu jej statusu miasta.
W 1358 roku król Kazimierz Wielki wydał zgodę na lokację Dębicy, a w 1372 roku Mikołaj, sołtys z Lipin, został pierwszym wójtem nowo powstałego miasta.
Na przestrzeni wieków nazwa Dębicy ewoluowała, przyjmując różne formy: Dambicha (1293), Dambice (1294), Dabicza (1358), Dąbicza (1437), Dambicza (1470-80), Dembicza (1581), Dembica (1712), aż po współczesną Dębicę.
Dębica przez wieki nieustannie się rozwijała, zachowując swoją tożsamość i tradycje. Dziś z dumą patrzymy na naszą historię i z optymizmem spoglądamy w przyszłość!