Samorządowcy, przedstawiciele społeczności żydowskiej i dębiczanie wzięli udział w obchodach 82. rocznicy likwidacji getta w naszym mieście. W Dniu Pamięci Żydowskiej Społeczności Dębicy uczczono pamięć zamordowanych przez Niemców w lesie na Wolicy oraz w obozie zagłady w Bełżcu.
Obchody rozpoczęły się Spacerem Pamięci. Wędrówka z przewodnikiem wiodła Ścieżką Żydowską Szlaku Dziejów Miasta. Podczas wędrówki historie żydowskiej społeczności Dębicy przedstawił Artur Getler, kustosz Muzeum Regionalnego w Dębicy. Przystanki zlokalizowane były na cmentarzu żydowskim, w miejscu nieistniejącej już synagogi staromiejskiej, w miejscu gdzie stał dom rodzinny Mikołajkowów, a także na obszarze żydowskiego getta przy ul. Żeromskiego.
Następnie uczestnicy obchodów przeszli do ogrodu Przedszkola Miejskiego nr 4, gdzie odbyła się ceremonia upamiętniająca ofiary niemieckiej zbrodni na społeczności żydowskiej. Ireneusz Socha odczytał listę nazwisk osób pomordowanych, a słowo do zgromadzonych wygłosił wiceburmistrz Maciej Małozięć.
Druga część oficjalnych obchodów odbyła się w lesie na Wolicy. Tam zebrano uczestniczyli w modlitwie ekumenicznej i ceremonii złożenia kwiatów. Przybyły na uroczystości przedstawiciel Naczelnego Rabina Polski zwrócił się do obecnych, dziękując za obecność oraz pamięć i podkreślając, że uroczystości upamiętniające te tragiczne wydarzenia są nie tylko sposobnością do uczczenia zmarłych, ale przede wszystkim celebracją życia.
Klamrą wieńczącą obchody Dnia Pamięci Żydowskiej Społeczności był koncert Ireneusza Sochy „Muzyka życia: Świadkowie”, z wizualizacjami Tomasza Gawrońskiego. Wydarzeniu muzycznemu towarzyszyła wystawa fotografii Przemysława Sroki zatytułowana „Jerozolima. Miasto z kamienia i religii”.
Getto w Dębicy powstało w 1941 roku. Było zlokalizowane w rejonie dzisiejszych ulic: Kościuszki, Żeromskiego, Piekarskiej i Rynek, głównie wzdłuż dzisiejszej ulicy Żeromskiego. Według szacunków historyków przez getto przewinęło się około 12 tys. Żydów, w tym zarówno z Dębicy (ponad 2000 Żydów), jak również z innych miejscowości południowej Polski. W ramach akcji „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej” przystąpiono do stopniowej likwidacji getta. 21 lipca 1942 r. Niemcy przeprowadzili selekcję społeczności żydowskiej. Kilkusetosobową grupę Żydów przewieziono do lasu Wolica, gdzie zostali rozstrzelani i zakopani w zbiorowej mogile. Pozostałych Żydów wywieziono do obozu zagłady w Bełżcu, gdzie zostali zamordowani.