Cmentarz został założony na parceli p. Brniaków pod koniec XVIII w. Do tego czasu zmarli byli chowani na cmentarzach obok kościołów pw. św. Jadwigi i pw. św. Barbary. W 1789 r. został przeniesiony na cmentarz z Nowej Dębicy drewniany kościółek, który pełnił funkcję kaplicy cmentarnej do 1831 r. W 1880 r. wzniesiona została okazała neogotycka kaplica rodziny Raczyńskich, w której spoczywają: Anna Elżbieta z Radziwiłłów Raczyńska, jej syn Karol Edward Raczyński oraz synowa Karolina Oettingen-Wallerstein.
W 1896 r. poświęcono kaplicę rodziny Nagawieckich. W XIX w. cmentarz był dwukrotnie powiększany. Najstarsze zachowane groby pochodzą z poł. XIX w. To m.in. grób hr. Dominika Reya, zamordowanego podczas rabacji galicyjskiej w 1846 r. oraz grób Jana Kozłowskiego, właściciela dóbr w Wiewiórce.
Na cmentarzu spoczywają żołnierze powstania styczniowego z 1863 r., których upamiętnia krzyż powstańczy odnowiony w 2013 r. Ponadto znajdują się tutaj groby m.in.: proboszczów parafii pw. św. Jadwigi, kapłanów, Sióstr Służebniczek Dębickich, burmistrzów Dębicy, żołnierzy Wojska Polskiego, żołnierzy Polski Podziemnej, Polaków zamordowanych w czasie II wojny światowej, przedstawicieli różnych zawodów i stanów. Łącznie na cmentarzu znajduje się około 3 tys. grobów.
Do 2021 r. cmentarz funkcjonował jako nekropolia parafialna. Aktualnie administratorem cmentarza jest Gmina Miasto Dębica.