W 1882 r. z inicjatywy i fundacji hr. Karoliny i Karola Raczyńskich sprowadzone zostały do Dębicy z Wielkopolski trzy siostry ze Zgromadzenia Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy, którego założycielem był bł. Edmund Bojanowski.
Siostry prowadziły ochronkę, opiekując się i wychowując dzieci. Organizowały także działalność charytatywną i społeczno-kulturalną. W latach 80. XIX w. Raczyńscy ufundowali neogotycką kaplicę, w której od 1886 r. odprawiano msze św., a w II poł. XX w. pełniła ona funkcję kaplicy pogrzebowej. W 1932 r. wzniesiono okazały budynek Domu Generalnego Sióstr Służebniczek oraz kościół klasztorny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP.
Projektantem obiektów był prof. Stanisław Pollak. Wewnątrz neorenesansowego kościoła znajduje się m.in. wczesnobarokowa figura NMP Niepokalanie Poczętej z poł. XVII w. W 1954 r. zabudowania klasztorne przejęły władze komunistyczne, które przeznaczyły obiekt na szpital. Kościół klasztorny od 1947 r. funkcjonował jako kościół rektoralny, a w latach 1973-1996 jako kościół parafialny. 30 VII 1972 r. kard. Karol Wojtyła – św. Jan Paweł II – odprawił mszę św. w kościele oraz poświęcił tablicę pamiątkową ku czci E. Bojanowskiego.
W okresie niemieckiej okupacji siostry m.in. prowadziły kuchnię Caritas dla wysiedleńców i ubogich. W 1981 r. Zgromadzeniu przekazano kaplicę, a po odzyskaniu klasztoru w 1997 r. Siostry Służebniczki przystąpiły do renowacji zniszczonych obiektów, kontynuując realizację misji swojego Założyciela.